Είναι γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19, τον πόλεμο στην Ουκρανία να κλιμακώνει την ενεργειακή κρίση και τις πληθωριστικές τάσεις, ο κατασκευαστικός κλάδος βρέθηκε αντιμέτωπος με διαφορετικές προκλήσεις και νέους κινδύνους.
Η κατασκευαστική βιομηχανία προσελκύει το ενδιαφέρον, διότι ένα μεγάλο μέρος του αναπτυξιακού σχεδίου της χώρας στηρίζεται, για τα επόμενα χρόνια, σε κατασκευαστικά έργα όλων των μεγεθών. Είτε πρόκειται για απλές αναπλάσεις, τουριστικές αναπτύξεις, μέχρι έργα υποδομών – μικρών, μεσαίων αλλά και πολύ μεγάλων. Καθίσταται λοιπόν σαφές, ότι ο ρόλος της κατασκευαστικής βιομηχανίας στην ενίσχυση της εθνικής οικονομίας είναι καταλυτικής σημασίας, προσελκύοντας ένα μεγάλο αριθμό εγχώριων και ξένων επενδύσεων.
Δεδομένης λοιπόν της σημασίας της κατασκευαστικής βιομηχανίας, οφείλει κανείς να εξετάσει πρωτίστως εάν αυτή είναι έτοιμη να αντεπεξέλθει στους κινδύνους που αντιμετωπίζει ή πρόκειται να αντιμετωπίσει. Όλα τα μοντέλα εταιρικής διακυβέρνησης, αλλά και τα κριτήρια ESG, υποδεικνύουν ότι η ικανότητα Διαχείρισης των Κινδύνων των επιχειρήσεων είναι σημαντικός παράγοντας εξασφάλισης της επιβίωσης τους κατ΄ αρχάς και της μακροημέρευσης τους εν συνεχεία.
Η κατασκευαστική βιομηχανία δέχθηκε ισχυρό πλήγμα εξαιτίας της πανδημίας. Εργοτάξια ανέστειλαν τη λειτουργία τους, έργα υποδομών είτε “πάγωσαν” είτε καθυστέρησαν, και όχι μόνο εγχώρια έργα αλλά και μεγάλα ανοιχτά έργα στο εξωτερικό. Μάλιστα, ο κορονοϊός βρήκε κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου απροετοίμαστες, αναγκάζοντας τες να κάνουν εκτεταμένους επαναπατρισμούς, να αφήσουν έργα χωρίς μηχανικούς και εργατικό προσωπικό. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες τα κατάφεραν και ξεπέρασαν το πρόβλημα ικανοποιητικά.
Πριν την πανδημία, οι βασικότεροι κίνδυνοι που ανέφεραν οι κατασκευαστικές ήταν: (1) ο ανταγωνισμός, (2) η έλλειψη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού, και (3) η ρευστότητα. Μετά, ήρθε και προστέθηκε σε αυτούς τους κινδύνους και η πανδημία.
Εδώ και μερικούς μήνες συμβαίνει κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Κανείς από τους προαναφερθέντες κινδύνους δεν είναι πλέον στην κορυφή των όσων απειλούν την κατασκευαστική βιομηχανία. Περισσότεροι από αυτούς έχουν δώσει τη θέση τους σε νέες δοκιμασίες για τον κλάδο. Οι σημαντικότεροι σημερινοί κίνδυνοι κατά την εκτίμηση μας και όπως προκύπτουν μέσα από προβλέψεις της αγοράς – είναι πλέον (1) το κόστος των υλικών, (2) οι διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας, και (3) οι κυβερνοεπιθέσεις.
Η ανωτέρω μεταστροφή είναι το λογικό συνεπακόλουθο πρωτίστως του πολέμου στην Ουκρανία, και κατ΄ επέκταση της ενεργειακής κρίσης, με δραματική αύξηση του κόστους των καυσίμων και της ηλεκτρικής ενέργειας, αύξηση του πληθωρισμού και των επιτοκίων. Από την άλλη πλευρά, οι κίνδυνοι κυβερνοεπιθέσεων έχουν ανέβει ψηλά στη “σκάλα” των κινδύνων, αφού αρκετές μεγάλες – αλλά και μικρότερες – κατασκευαστικές επιχειρήσεις έχουν στοχοποιηθεί, με άμεσες συνέπειες στη λειτουργία τους. Αξίζει άλλωστε να σημειωθεί, ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις έχουν αυξανόμενη εξάρτηση από ηλεκτρονικά λειτουργικά συστήματα, περιλαμβανομένων πακέτων 3D, εξοπλισμού με GPS και συστημάτων απομακρυσμένης παρακολούθησης.
Ο μόνος – ίσως – σημαντικός κοινός κίνδυνος που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει, κάτω από τους τρεις πρώτους κινδύνους που προαναφέρθηκαν, σχετίζεται με το ανθρώπινο δυναμικό. Μέχρι πρόσφατα, ο κίνδυνος αυτός αφορούσε τη δυσκολία προσέλκυσης άρτια εκπαιδευμένου και εξειδικευμένου προσωπικού. Ο κίνδυνος αυτός πρόσφατα “μεταλλάχθηκε”, αφού πλέον επικεντρώνεται κυρίως γύρω από μισθολογικά κίνητρα και τις πολύ υψηλότερες προσδοκίες του εκπαιδευμένου προσωπικού σε σχέση με τις απολαβές τους. Γενικά, το κόστος διατήρησης του εξειδικευμένου προσωπικού αυξάνεται τους τελευταίους μήνες.
Οι κίνδυνοι, λοιπόν, που αντιμετωπίζει η κατασκευαστική βιομηχανία έχουν αλλάξει δραματικά τους τελευταίους μήνες και οι επιχειρήσεις του χώρου πρέπει να αλλάξουν δραστικά τα σχέδια αντιμετώπισης τους για να επιβιώσουν. Σε αυτή τη νέα συνθήκη που διαμορφώνεται θα επιβιώσουν μόνο αυτές που θα το κάνουν με επιτυχία.
Η ασφαλιστική βιομηχανία έχει λύσεις για κάποιους από αυτούς του κινδύνους. Όμως, το σημαντικότερο όλων είναι οι επιχειρήσεις να σχεδιάσουν προσεκτικά και να εφαρμόσουν συστηματικά – μόνες τους ή σε συνεργασία με εξειδικευμένους συμβούλους όπως η EXL – σχέδια αντιμετώπισης και ελαχιστοποίησης της έκθεσης στους νέους αυτούς κινδύνους.
του Σταύρου Παπαγιαννόπουλου – CEO της EXL Consulting
Διαβάστε περισσότερο εδώ